Vanaf haar aantreden als Statenlid in 2012 was Nienke Homan een enthousiaste en ambitieuze volksvertegenwoordiger van GroenLinks. Zij werd fractievoorzitter na het vertrek van Mario Post, en lijsttrekker bij de provinciale verkiezingen van 2015. Hoewel GroenLinks maar drie zetels haalde, werd ze toch gedeputeerde in een uniek college van GS met SP, D66, CDA en CU. Ze kreeg de energieportefeuilles en milieu, waarin ze zich volledig kon uitleven.
Na de succesvolle verkiezingen van 2019 was GroenLinks met zes zetels de grootste partij en was het vanzelfsprekend dat Nienke verder zou gaan als gedeputeerde. Weer met de energieportefeuilles, maar ook met klimaat(adaptatie), water en Nationaal Programma Groningen. Ze kreeg veel steun voor haar voortvarend beleid, maar er was ook weerstand. Ze ging confrontaties niet uit de weg en was altijd bereid om naar mensen te luisteren en in gesprek te gaan. Voor die houding kreeg ze in 2020 de prijs voor de ‘Meest onverschrokken bestuurder’. Voor de manier waarop zij de energietransitie op de kaart zette kreeg ze in hetzelfde jaar de Reuringprijs.
Typerend voor haar manier van werken is een uitspraak die ze deed in een interview in het GroenLinks tijdschrift ‘Wenakker’: ‘We durven ver vooruit te kijken. We hebben belangrijke stappen gezet in de klimaatadaptatie en komende problemen moeten we onder ogen willen zien. Er is veel mogelijk, we moeten niet vanuit het negatieve leven. De reactie op nieuwe plannen of ideeën “het kan niet”, moeten we ombuigen naar een positieve houding “we kunnen het, het kan wel!” Wat het ook is, die inhoud komt dan wel.’
Fractievoorzitter Hendri Meendering over de vertrekkend gedeputeerde:
‘Met Nienke Homan verliezen we een boegbeeld op het gebied van verduurzaming van onze provincie. Vanuit haar idealen heeft ze meermaals haar nek uitgestoken en gaat ze de discussie met voor en tegenstanders niet uit de weg, een werkwijze die past bij de Groningers, open en transparant. We gaan haar zeker missen in Groningen.’