Wat betekent feminisme voor jou?
Feminisme betekent voor mij (de strijd voor) het ultieme zelfbeschikkingsrecht van de vrouw. Belangrijk is ook dat de keuzes die zij vanuit dit zelfbeschikkingsrecht maakt, niet veroordeeld worden vanuit belemmerende of kwalijke stereotyperingen over vrouwen. Dit klinkt wellicht heel logisch voor ons allemaal, maar helaas is het zelfs in Nederland nog niet zo ver dat dit werkelijkheid is geworden. Vrouwen worden lastiggevallen en belaagd bij abortusklinieken en er zijn nog steeds veel bedrijven die een beleid hanteren dat het vrouwen moeilijk maakt om hun carriere te combineren met het moederschap. Naast het belang van het ultieme zelfbeschikkingsrecht, is voor mij de gelijkWAARdigheid van vrouwen aan mannen ook belangrijk. Hierin hebben de vorige feministische golven al veel bereikt, maar ook hier kunnen we zeker nog aan terrein winnen in ons land. Er is nog altijd sprake van een loonkloof tussen mannen en vrouwen en het percentage vrouwen in bepaalde sectoren van het bedrijfsleven is nog veel te laag.
Ben jij een feminist?
Ik bezie de wereld vanuit een feministische blik en hanteer op mijzelf ook graag een feministische standaard. Het is belangrijk dat vrouwen dezelfde kansen als mannen krijgen in onze maatschappij en zowel in het dagelijks leven als in de politiek maak ik mijzelf daar hard voor. Zo bezien zou ik mezelf een feminist kunnen noemen, of in ieder geval iemand die het feminisme omarmt. Feminisme past echter vooral binnen mijn algehele politieke visie van een inclusieve samenleving waarin ALLE (kwetsbare) groepen in onze samenleving mee moeten kunnen doen. Wat dat betreft zou ik mezelf wellicht meer als een voorstander van brede maatschappelijk emancipatie omschrijven, waarin feminisme uiteraard ook een belangrijke rol inneemt.
Wat heb jij zelf gedaan ter bevordering van de emancipatie van vrouwen en mannen?
Als Statenlid in Groningen ben ik lid van de werkgroep Diversiteit en Inclusie. Samen met deze werkgroep zetten wij diversiteits- en inclusievraagstukken en -initiatieven op de provinciale agenda. Want ja; ook de provincie kan iets doen om emancipatie van bepaalde bevolkingsgroepen te bevorderen. Wat wij wel merken is dat het denken in termen van 'diversiteit en inclusie' nog niet volledig verankerd is in deze bestuurslaag. Als Statenlid deel ik samen met mijn fractiegenote Melissa van Hoorn de portefeuille Diversiteit&Inclusie en we blijven deze vormgeven. Inmiddels hebben we, middels een debat op 1 juli jl., bereikt dat de provincie Groningen op 21 februari, de dag van Racisme en Discriminatie, jaarlijks aandacht zal besteden aan deze dag. Het gaat op die dag om racisme, maar ook om discriminatie in de brede zin van het woord. Natuurlijk stellen wij ook continue (kritische) schriftelijke vragen over het inclusiviteits- en 'practice what you preach'gehalte van onze provincie; hoe gaan wij om met werknemers met een afstand tot de arbeidsmarkt? Hoe groot is de beruchte loonkloof tussen man en vrouw bij de provincie als werkgever?
Wat is jouw favoriete feministische boek of film?
De meest recente verfilming van 'Little Women' uit 2019. Oorspronkelijk is dit een boek, geschreven in 1868/1869. Het boek is, voordat de meest recente versie uitkwam, al vier keer eerder verfilmd. Little Women volgt het verhaal van de vier zusjes Meg, Jo, Beth en Amy March vanaf hun kindertijd tot volwassenheid. De vorige verfilmingen waren op zich interessant maar richtten zich vooral op de onderlinge relaties tussen de zusjes en hun grotere life-events en deden wat dat betreft wat truttig aan. De verfilming uit 2019 belicht echter het verhaal van het (vind ik) meest interessante zusje Jo. Zij heeft aspiraties om schrijfster te worden, iets wat in die tijd met veel hoongelach en cynisme werd ontvangen. Als kijker word je meegesleurd in haar pogingen en ambities om haar droom vorm te geven, maar je wordt ook meegenomen in de frustraties bij tegenslagen. Spoiler-alert: uiteindelijk komt haar droom uit en publiceert ze haar boek. Jo belichaamt eigenlijk de eerste feministische golf en houdt in de film ook een mooie monoloog waarin ze de stereotype verwachtingen van vrouwen in d8e 19e eeuw aanklaagt. Ik kreeg er wel even kippenvel bij!